Aν μπορούσαμε να δημιουργήσουμε ποδοσφαιρικές μικρογραφίες των καλύτερων όλων των εποχών στις τοπικές μας κατηγορίες, βασιζόμενοι στα χαρακτηριστικά τους και με αρκετά ευφάνταστη διάθεση, ο σημερινός μας πρωταγωνιστής θα μπορούσε εύκολα να είναι ένας μικρός Αντρέα Πίρλο της… ποδοσφαιρικής γειτονιάς μας (!)
Με Ιταλική φινέτσα σε μαλλί και ντύσιμο, πρώτη επαφή που σε καθηλώνει, παιχνίδι τρομερά εγκεφαλικό και σκέψη δημιουργίας και απειλής που δεν συνάδει με την ηλικία του, ο νεαρός κεντρικός χαφ του Δαβουρλή Κ. ’92, Βύρωνας Κούστας, αν και μόλις στα 21 του χρόνια, είναι ο φυσικός ηγέτης της ομάδας, ή αν προτιμάτε, ο «ιθύνων νους» των «κοκκινόμαυρων» μέσα στις γραμμές του αγωνιστικού χώρου…
Φέτος γιορτάζει την άνοδο στην Α’ ΕΠΣΑ και σαν γνήσιο παιδί της ακαδημίας των «Αχαιών Βάσκων», ετοιμάζεται να αντιμετωπίσει τους… καλύτερους, με περίσσιο αθλητικό θράσος και έτοιμος για νέες προκλήσεις. Αν νομίζετε ότι η νέα γενιά πέρα από εκπληκτικές ικανότητες, δεν έχει ευστροφία και οξυδέρκεια, διαβάστε την συνέντευξη ενός μεγάλου 10αριου που έρχεται από το… παρελθόν για να κατακτήσει το μέλλον…
Το «topikonews» μίλησε με τον νεαρό χαφ του Δαβουρλή Κ. ’92 για την χρονιά που πέρασε, την άνοδο, τη νέα πρόκληση της Α’ Κατηγορία και πολλά ακόμη που σίγουρα αξίζει να διαβάσετε…
Ερ.: Πρώτα συναισθήματα για άνοδο;
Βύρωνας Κούστας: «Επειδή την χρονιά που πέσαμε ήμουν στην ομάδα μέχρι τον Γενάρη, λόγω Πανελληνίων, δεν το έζησα από μέσα αυτό. Δεν μπορώ να φανταστώ πόσο βαρύ είναι. Ήταν άσχημο να παίζεις στην Β’ Κατηγορία, σε άσχημους αγωνιστικούς χώρους, χωμάτινα γήπεδα, ενώ πάντα θες να παίζεις κόντρα στους καλύτερους. Εγώ το «πρώτος στο χωριό, τελευταίος στη πόλη δεν το λέω καθόλου». Προτιμώ να είμαι στους καλύτερους και ας μην είμαι πρώτος. Είναι μια προσπάθεια που ξεκίνησε από πρόπερσι με τον Κ. Κυριακόπουλο, ήμασταν πρώτοι μέχρι το Γενάρη, και πέρυσι ήμασταν ανταγωνιστικοί αλλά δίκαια δεν ανεβήκαμε, φέτος ήταν η χρονιά μας. Είμασταν οι πιο σταθεροί λένε οι αριθμοί και ότι το πέτυχα με τα παιδιά της ακαδημίας, με τους φίλους μου ήταν ότι πιο ωραίο»…
Ερ.: Οι αριθμοί λένε ότι είχατε 6 ήττες. Θορυβήθηκες μήπως βιώσεις πάλι ότι πέρυσι και πρόπερσι, μην τριτώσει δηλαδή το κακό;
Β.Κ.: «Θα μείνω στα καθοριστικά παιχνίδια. Τέτοιο είναι το πρώτο με τον Ποσειδώνα στον Αγ. Βασίλη. Χάνουμε 1-0. Είμαστε σε περίεργη κατάσταση και παίζουμε με τον Αετό. Και λέμε εκεί θα το γυρίσουμε. Μένουμε με 10 παίκτες στο 17’, το παλέψαμε όσο μπορούσαμε (σ.σ. ήττα με 3-1). Το επόμενο καθοριστικό με τον Ψαθόπυργο. Είναι το καλύτερο παιχνίδι που κάναμε φέτος και ενώ είμαστε η ομάδα που δεν παίρνει τα ντέρμπι, απέναντι σε έμπειρους παίκτες, κερδίσαμε (σ.σ. 1-0). Ακόμη και το 0-3 με τον Αετό, πολύ άσχημη κατάσταση, αλλά και τότε δεν πίστευα ότι δεν θα ανέβουμε. Γιατί ήμασταν ακόμη πρώτοι. Και η νίκη με τον Ψαθόπυργο (σ.σ. 3-0) μετά από τα πιο καθοριστικά»…
Ερ.: Η ομάδα σου έχει διαφορετική φιλοσοφία για το ποδόσφαιρο και το πως να το αναπτύξει… Είναι αυτή η άποψη τροχοπέδη στο να ανέβεις, σε κρατάει καθόλου πίσω, όταν κρίνεται το ματς στη δύναμη και την σκοπιμότητα;
Β.Κ.: «Χίλιες φορές να πάρεις 1 πρωτάθλημα με τον Δαβουρλή, με τους φίλους σου, παρά να πάρεις 10 πρωταθλήματα με 10 άτομα που τα είδες μια χρονιά και δεν τα ξαναείδες ποτέ»…
Ερ.: Είχε καταντήσει λίγο «κουραστικό» να πηγαίνεις σε ντέρμπι και όλοι να περιμένουν να χάσεις λόγω δύναμης, λόγω εμπειρίας κ.ο.κ, αφού δεν κρίνονται πάντα ποδοσφαιρικά…
Β.Κ.: «Δεν γεννιέσαι νικητής, δε γεννιέσαι πρωταθλητής. Αν δεν πάθεις, αν δεν χάσεις, δεν θα μάθεις. Παίξαμε με πιο δυνατά παιδιά, αλλά φέτος είμασταν πιο έτοιμοι. Φέτος με τον Ψαθόπυργο το παιχνίδι είναι ξεκάθαρο. Χάσαμε από τον Αετό αλλά είχαμε μεγάλη αλλαγή στην νοοτροπία μας. Μπορείς να θες να κερδίσεις πιο πολύ, κάποια στιγμή το παίρνει απόφαση και λες «θα πεθάνω στο γήπεδο, θα τους κερδίσω», καταλαβαίνεις»…
Ερ.: Είστε μια ομάδα που έτσι όπως δουλεύει, χάνει παιδιά είτε με το να κάνουν το βήμα παραπάνω, είτε με τις Πανελλήνιες που τα κρατάει λίγο πιο πίσω. Αυτό σας επηρεάζει;
Β.Κ.: «Ναι, βεβαίως. Χάσαμε ακόμη και παιδιά που σταματήσανε. Η ομάδα είναι πιο μεγάλη απ’ όλους. Ο Δαβουρλής δεν θα σταματήσει να υπάρχει αν εγώ σταματήσω το ποδόσφαιρο αύριο το πρωί.»…
Ερ.: Το λέω γιατί μιλάμε για επιλογή «δημιουργώ» και όχι «αγοράζω» και θα πρέπει να συνεχίζει να βγάζει αυτό το μελίσσι… παίκτες.
Β.Κ.: «Αν σταματήσω εγώ καλό θα είναι να υπάρχει κάποιος να πάρει την θέση μου. Μπορεί όμως να μην υπάρχει… Μπορεί να είναι καλύτερος, μπορεί χειρότερος. Εμείς θα μάθουμε να ζήσουμε με αυτό»…
Ερ.: Αντικειμενικές δυσκολίες έχουν υπάρξει;
Β.Κ.: «Φυσικά. Είχαμε το γήπεδο, και δεν εννοώ το ντους, συνηθίζω το κρύο νερό. Αλλά να κάνουμε μαζί προπόνηση 3 ομάδες, είναι δύσκολο. Δεν κατηγορώ κανέναν, απλά είναι μια αντικειμενική δυσκολία που την βρήκαμε μπροστά μας. Πολλά παιδιά δεν είχαν μεταφορικό, οπότε τα… φορτώναμε εμείς (σ.σ. γέλια). Δυσκολίες υπάρχουν πάντα. Γυρνάς σπίτι και κάπου έχεις χτυπήσει, μπορεί να πας νοσοκομείο, να βγάλεις ακτινογραφία ακόμη και αν το παίζεις σκληρός. Για να προλάβεις αγώνες και προπονήσεις αφήνεις άλλα πράγματα»…
Ερ.: Που πιστεύεις ήσασταν καλύτεροι από τους υπόλοιπους;
Β.Κ.: «Νομίζω είχαμε την καλύτερη επίθεση και αυτό μας βοήθησε στο να κερδίζουμε παιχνίδια που τρώγαμε γκολ πίσω. Και κάναμε περισσότερες νίκες. Αυτό το 6 ήττες, 22 νίκες… Χάναμε ή κερδίζαμε. Δεν λέγαμε πάμε για το «Χ». Ο Αετός είχε 2 ήττες μόνο αλλά 10 ισοπαλίες»…
Ερ.: Υπήρξε ομάδα που να την είδες και να είπες πως είναι άξια κοντά μας;
Β.Κ.: «Όπως πέρυσι που το Προάστιο ήταν ξεκάθαρα καλύτερο δεν υπήρξε κάποια ομάδα. Ο Αετός δίκαια βγήκε 2ος, πολύ καλή ομάδα, πολύ κοντά με εμάς και επίσης καλή ομάδα που αδικήθηκε ήταν ο Ποσειδώνας. Όχι για να ανέβει, αλλά απέναντι μας ήταν πολύ ανταγωνιστικοί»…
Ερ.: … Σε ρωτάω γιατί για τον Αετό άκουσα σε διάφορες συζητήσεις «παίζει παλιομοδίτικο ποδόσφαιρο, με μεγάλες μπαλιές». Διαφορετικό στυλ από το δικό σας, πιο κοντά στην πραγματικότητα της Β’ Κατηγορίας, αλλά πιο μακριά από την φιλοσοφία του Δαβουρλή που είναι λίγο στα ισπανικά πρότυπα, με πολύ κυκλοφορία, τακτική, κίνηση στο χώρο κ.ο.κ.
Β.Κ.: «Άκου επειδή έχω δει τον Αετό, όχι μόνο με εμάς, αυτό το έκανε μόνο στα ντέρμπι. Με ομάδες υποδεέστερες έβαζε την μπάλα κάτω να παίξει. Οπότε ο καθένας με τα όπλα του. Ο Αετός είχε ψηλά παιδιά. Εμείς τι να την κάνουμε τη μπάλα ψηλά (σ.σ. γέλια), σε ποιόν να την πετάξουμε; Δεν είναι σωστό μόνο η μπάλα κάτω. Γι’ αυτό το ποδόσφαιρο είναι το καλύτερο άθλημα, γιατί μπορεί να κερδίσει ο καθένας»…
Ερ.: Υπήρξε στιγμή που να είπες «τι καθόμαστε και κάνουμε εδώ»;
Β.Κ.: «Όχι. Όλο αυτό το κλίμα με τα μικρά παιδιά, τους φίλους μου, ήταν πολύ ωραίο. Υπήρξαν στιγμές που αναρωτιόμουν πως θα ανέβουμε, αλλά χίλιες φορές με αυτούς. Με τον Κωνσταντόπουλο που είμαστε φίλοι κολλητοί, τον Κοτσιάι που είμαστε μαζί από μικρά παιδιά, τον Κοκοτσή, τον Κουλούρη, όλους αυτούς, ήταν…»…
Ερ.: … Ηθική δικαίωση για όσα έχουν ακουστεί;
Β.Κ.: «Νομίζω δικαίωση ήταν μόνο για τους έξω, εμείς δεν χάσαμε το κέφι μας ποτέ. Δεν νομίζω να είχε κανείς πιστέψει ότι είμαστε χάλια, ότι δεν θα τα πάμε καλά…»…
Έρ.: …Ναι, αλλά είχες το όνομα που είχε η Νίκη πέρυσι, ήσουν λίγο πιο τρωτός σαν ομάδα και σου αμφισβήτησαν τα πρωτεία…
Β.Κ.: «Μαζί σου, αλλά αυτά είναι εφήμερα. Κάποιος μπορεί να σου πει έπαιξες 2 φορές με τον Αετό και έχασες. Δεν αλλάζει κάτι σε εμένα και ας έβγαινα 3ος, 4ος. Το ότι βγήκα 1ος απλά κάνει τους άλλους να λένε «κοίτα, μεγάλωσε αυτός, έγινε άντρας, κέρδισε». Αν κάποια στιγμή χάσω το κέφι μου για τη μπάλα, θα σταματήσω να πάιζω μπάλα, είτε στην Α’ είτε στην Β’ είτε στην Γ’ Κατηγορία. Δεν παίζω μπάλα για τα λεφτά, το ξέρουμε αυτό»…
Ερ.: Είναι αυτοσκοπός για τον Δαβουρλή η Α’ Κατηγορία, ή μπορεί να συμβιβαστεί και με την Β’;
Β.Κ.: «Αν θες να παίζεις και να κάνεις το βήμα παραπάνω, πρέπει να ανταγωνίζεσαι τους καλύτερους. Εμείς αποδείξαμε πως στο β’ τοπικό, στον β’ όμιλο, ήμασταν οι καλύτεροι, πήραμε τους περισσότερους βαθμούς. Πρέπει να δείξουμε πως στο Α’ τοπικό μπορούμε να πάρουμε τόσους «Χ» βαθμούς. Με τα δικά μας παιδιά»…
Ερ.: Με εξαίρεση λίγα παιδιά (Κοκοτσή, Κουλούρη, Λαζαρίδη) δεν έχετε βιώσει την Α’ Κατηγορία. Θα είναι εύκολα η προσαρμογή στο παραπάνω επίπεδο;
Β.Κ.: «Η μεγάλη διαφορά θα είναι ο ρυθμός νομίζω. Θα πρέπει να προετοιμαστούμε γι’ αυτό, αλλά είμαστε ομάδα με μεγάλη ένταση. Απλά θα είναι λίγο δύσκολο στην προσαρμογή. Μπορεί να μην μπορείς να κάνεις καν πρωταθλητισμό. Δεν θα μπαίνεις βέβαια να χάνεις, αλλά στην αρχή θα πρέπει να συνηθίσουμε. Θα βρούμε δύσκολες έδρες, παιχνίδια που δεν θα παίξουμε μπάλα»…
Ερ.: Υπάρχει «MVP» της φετινής περιόδου;
Β.Κ.: «Ο Φλωρόπουλος έκανε πολύ καλό πρωτάθλημα, βγήκε πρώτος σκόρερ, τον βοηθήσαμε κι εμείς λίγο, αλλά «MVP» ήταν οι δύο στόπερ, ο Κωνσταντόπουλος με τον Μανούσο. Ήταν οι πιο σταθεροί και είναι πολύ δύσκολο να παίζεις άμυνα στον Δαβουρλη γιατί αμύνεσαι σε διαφορετικά μέτρα, παίζεις πολύ ψηλά»…
Ερ.: Συνολικά στον Όμιλο σας;
Β.Κ.: «Ο Γκέκα του Αετού που είναι και πολύ καλό παιδί, ο Παπαδιονυσίου και ο Ρουτζαμάνης οι δύο πρώτοι σκόρερ, φαντάζομαι αυτοί»…
Ερ.: Νιώθεις διαφορετικό το ποδόσφαιρο όταν κατεβαίνεις να παίξεις σαν Δαβουρλής, με συστήματα τύπου 3-3-3-1 που οι άλλοι δεν μπορούν να κατανοήσουν ή είναι άσκοπο να βάζεις ποιότητα στο τοπικό;
Β.Κ.: «Το πιο σημαντικό είναι να το κάνουμε σωστά αλλιώς δεν έχει νόημα. Το ποδόσφαιρο εξελίσσετε και πρέπει να κάνεις βήματα μπροστά. Ο σχηματισμός αλλάζει σε κάθε φάση. Όταν στο ζητάει ο προπονητής σου θέλει να βάλεις γκολ, να μην δεχτείς γκολ, να κερδίσεις τον αντίπαλο. Άρα πρέπει να έχεις εμπιστοσύνη στον προπονητή σου. Το ποδόσφαιρο δεν είναι όπως παλιά, παλιά κάποιοι δεν έπαιζαν καν άμυνα. Εμείς έχουμε μάθει σε άλλη φιλοσοφία. Έχω παίξει μπακ και καταλαβαίνω πότε πρέπει να καλύψω. Όταν παίζεις μπροστά μαθαίνεις να παίζεις καλύτερα με την μπάλα γιατί παίζεις με πλάτη, πάντα με πίεση…»…
Ερ.: …Μιας και το ανέφερες. Φέτος οι καταστάσεις σε έφεραν πιο πίσω, αλλά η επίθεση είναι πιο γλυκιά. Στο μυαλό σου τι είναι καλύτερο. Ένα όμορφο φάουλ, ένα γκολ από μακριά ή μια ασίστ να κάνεις χαρούμενους δύο;
Β.Κ.: «Η ασίστ. Αλλά να βάζεις γκολ σε ένα ντέρμπι, όπως με τον Ψαθόπυργο, είναι πολύ διαφορετικό. Είμαι παίκτης του άξονα, οπότε πάνω-κάτω εκεί παίζεις, αλλά νομίζω είμαι καλύτερος στο να δίνω ασίστ. Συγχωρείστε με, αλλά η επίθεση δεν είναι πιο γλυκιά, είναι πιο δύσκολη»…
Ερ.: Ποιό δύσκολος αντίπαλος που βρήκες μπροστά σου φέτος;
Β.Κ.: «Επειδή φέτος με παίξανε πολλοί ματ του μαν, ο Γκέκα ήταν πολύ δύσκολος να τον περάσεις γιατί ήταν πολύ ταχυδυναμικός»…
Ερ.: Ποιό ήταν το πιο ωραίο γκολ της χρονιάς;
Β.Κ.: «Έβαλα ένα στην Ακράτα, αλλά πήγαινα για σέντρα, οπότε δεν μετράει (γέλια)… Το πρώτο γκολ με τον Αετό στον 1-3, με κάθετη του Κουλούρη στον Φλωρόπουλο, πολύ όμορφη ομαδική συνεργασία»…
Ερ.: Το πιο κρίσιμο;
Β.Κ.: «Το δικό μου στον α’ γύρο με τον Ψαθόπυργο που είμαστε στο -5 και αν χάσουμε θα πάμε στο -8 και τους Σπύρου (σ.σ. Πρεμπτού) με τον Ψαθόπυργο στον β’ γύρο που κάνουμε το 1-0 που επειδή παίζει με 10 παίκτες είναι δύσκολο για αυτούς…
Ερ.: Ο Βύρωνας ανέβηκε στην Α’ Κατηγορία. Τι πρέπει να βελτιώσει στο παιχνίδι του για να προσαρμοστεί;
Β.Κ.: «Την αεροβική του ικανότητα που τελευταία την έχει χάσει. Να γίνει πιο δυνατός και πιο σκληρός»…
Ερ.: Τι να περιμένουμε από τον Δαβουρλή στην Α’ Κατηγορία;
Β.Κ.: «Να περιμένεις με όποιον και να παίξει, θα είναι δύσκολο αυτός να τον κερδίσει και θα τον… τρέξει πάρα πολύ. Και θα βάλει ακόμη και στις μεγάλες ομάδες ένα μεγάλο εμπόδιο στη κυκλοφορία της μπάλας»…
Ερ.: Το βλέπετε καθόλου πιο… ονειρικό που ανεβήκατε, ότι «παίζω με τους καλύτερους ή δεν βλέπω ποιος είναι απέναντι, θα κερδίσω»;
Β.Κ.: «Επειδή έτυχε και με κάλεσε φέτος και ο Σ.Ε.Π.Α. να παίξω με παιδιά που είναι καλοί παίκτες, έπαιξα με την Παναχαϊκή, είναι πολύ γλυκό το συναίσθημα να είσαι ανάμεσα σε καλούς παίκτες γιατί νιώθεις και εσύ πολύ καλά. Να κάνεις το 6-0 δεν είναι κάτι. Το να παίζεις με καλύτερους αντιπάλους να σε εξιτάρει και σαν ποδοσφαιριστή και σαν άνθρωπο»…
Ερ.: Πες μας για την παρουσία σου στον Σ.Ε.Π.Α., πώς ήταν η εμπειρία από το φιλικό;
Β.Κ.: «Καταρχή να ευχαριστήσω τον Σ.Ε.Π.Α. και τους δύο προπονητές, τον κ. Πατρώνη και τον κ. Καραπίτσο που με καλέσανε, ήταν μεγάλη τιμή και ευχαριστώ τους συμπαίκτες μου που χωρίς αυτούς δεν θα με καλούσαν ποτέ. Ήταν πολύ ωραία εμπειρία όλη η αποστολή, που πήγαμε με πούλμαν, φορέσαμε καινούργια φανέλα, παίξαμε στο γήπεδο της Παναχαϊκής, συγχαρητήρια και για την άνοδο. Ήταν πολύ ωραίο το να δεις ότι μπορείς να παίξεις με αυτούς τους αντιπάλους και να είσαι ανταγωνιστικός. Δεν έχει σημασία αν κερδίσεις ή αν χάσεις»…
Ερ.: Πόσο δύσκολο ήταν το αγωνιστικό κομμάτι και ποιον ξεχώρισες;
Β.Κ.: «Είχε πολύ μεγαλύτερο ρυθμό και ένταση. Στην αρχή ήταν όμορφα. Γεμάτο γήπεδο, φοβερό χορτάρι, αλλά μόλις μπήκα είπα «μακάρι να έπαιζα 3 ημίχρονα». Το 10 της Παναχαϊκής ο Αργυρόπουλος, μας παίδεψε αρκετά, έπεφτε στον χώρο μου και ήταν πολύ δύσκολο να τον μαρκάρεις, είχε μεγάλη σιγουριά με τη μπάλα στα πόδια του, δεν αγχωνόταν, δεν πιεζόταν όποτε εσύ πήγαινες να του πάρεις τη μπάλα. Ο Ελευθεριάδης μπήκε λίγο ευτυχώς για εμάς. Αλλά κυρίως ο Αργυρόπουλος»…
Ερ.: Θα σκεφτόσουν το όνειρο να παίξεις στο μεγάλο κλαμπ της πόλης;
Β.Κ.: «Αν μου έκανες την ίδια ερώτηση πριν 2-3 χρόνια θα απάνταγα «όχι». Και μόνο στην ιδέα να σου πουν να παίξεις, δεν είναι εύκολη απόφαση. Και με τα μυαλά που έχω τώρα θα σου πω «όχι», αλλά δεν θα πω ψέματα, αν έρθει ο άλλος και σου πει «έλα κοντά μας», είναι πολύ δύσκολο να αρνηθείς»…
